[44] Małgorzata Karolina Piekarska "Klasa pani Czajki"

Wydawnictwo Nowy Świat, 2008
Literatura polska
Ocena: 9/10

Moje zdanie:
Do „Klasy pani Czajki” powróciłam po długim czasie. Jest to książka dla młodzieży, która spotkała się z uwielbieniem gimnazjalistów. Jak się dowiedziałam powieść była najpierw publikowana na łamach „Victora Gimnazjalisty”, dopiero jakiś czas później ukazała się w formie książki.
Powieść Piekarskiej jest zabawna, ale nie mylmy tego z parodią życia gimnazjalistów. Książka pozwala się zastanowić nad kilkoma rzeczami. Ot, choćby nad magiczną prędkością plotki. Nad tym jak prowokujemy innych do zranienia nas. „Klasa pani Czajki” każe nam spojrzeć na nauczyciela nie jak na potwora, który chętnie by nas zjadł na „dzień dobry” (choć niektórym się tak wydaje ;), ale jak na człowieka, który chce dla nas jak najlepiej, mimo, że zadaje nam tyle referatów.
Książka uczy nas mówić prawdę prosto z mostu. Tak jak robili to bohaterowie przed Gwiazdką.
Jednak wracając do zabawnych momentów książki… Z pewnością do historii przejdzie Kaśkowe „Ja pierniczę!” i późniejsza praca na ten temat w ramach kary czy też wiersz Maćka.
„Klasa pani Czajki” jest więc dobrą, niezobowiązującą, lekką lekturą na szarobure dni (ja właśnie taki mam teraz za oknem;)
Opis:
Poznajemy życie gimnazjalistów, którzy przez lata swej nauki zmieniają się. Poznają smak pierwszej miłości, niezdecydowania, siłę plotki. Radość i smutek na co dzień Goszcza w ich życiu. Jednak w tym życiu łatwo się zagubić. Zwłaszcza jeśli się ma 15 lat. I wtedy zaczynamy także doceniać pomocną rękę wyciągniętą przez rówieśnika.
Cytaty:
„-Tak – powiedziała pani Czajka – Rodzice dziś to nie to, co kiedyś. Jest z nimi o wiele więcej kłopotu niż z dziećmi…”

„(…) Ponadto wyznaję zasade Sokratesa. Jak osioł mnie kopie, tonie reaguję, bo osioł jest osłem i trudno mieć do niego pretensje o ośle zachowanie.”

„-Co mówisz?
-Nic. Do siebie.
-Hi, hi. To masz bardzo inteligentnego rozmówcę.”

„Realizacja marzeń jest tym co najtrudniejsze.”